::Alma Libre: Θεσσαλονίκη | Βόλτα στον Όμιλο και περιήγηση στη νέα παραλία...

Είμαστε στα μέσα του καλοκαιριού και ο Ιούλιος έχει δείξει ήδη της άγριες διαθέσεις του με τις πολύ υψηλές θερμοκρασίες των τελευταίων ημερών. Τι θα λέγατε για μια νοητή περιπλάνηση στη νέα παραλία της ηλιόλουστης και ζεστής -από κάθε άποψη- Θεσσαλονίκης;....

Σήμερα, ήμουν με ένα πολύ καλό φίλο μου στο Omilos Cafe Bar - Restaurant στη Νέα Παραλία το οποίο χάρη στη πολύ καλή του τοποθεσία σε προκαλεί να απολαύσεις τη μοναδική του θέα και να χαλαρώσεις στους άνετους καναπέδες του συζητώντας με τη παρέα σου και πίνοντας τις μαργαρίτες και τα κοκτέιλ σου...

Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η παρουσία αρκετών ψηφιακών φωτογραφικών μηχανών με τις οποίες οι πελάτες του Ομίλου οι οποίοι έβγαζαν φωτογραφίες το σούρουπο...Το service ήταν σχετικά γρήγορο, οι τιμές φυσιολογικές (για τη τοποθεσία) και το ασύρματο δίκτυο wifi "Omilos Free" παρόν αλλά μη αξιοποιήσιμο από μέρους μου καθώς το iphone μου για κάποιο λόγο δεν έπιανε καλό σήμα από το δίκτυο, δεν ξέρω γιατί... ίσως την επόμενη φορά μπορέσω να συνδεθώ στο δίκτυο. Ίδωμεν!

Με την ευκαιρία λοιπόν του καλού καιρού και εκμεταλλευόμενος τα ιδιαίτερα χρώματα που ζωγράφιζαν τον ορίζοντα ξεκίνησα να βγάζω φωτογραφίες με το iphone περπατώντας στη Νέα Παραλία... Ομολογώ πως ήταν η πρώτη φορά που έκανα βόλτα στη πολυδιαφημισμένη και ακριβοπληρωμένη περιοχή της παραλίας της πόλης και τα συναισθήματα μου ήταν ανάμεικτα όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω... Ναι θα γκρινιάξω λίγο...

Τι λέτε ξεκινάμε τη περιήγηση μας στα περίφημα... θεματικά πάρκα της παραλίας;

Ξεκινάμε λοιπόν τη περιήγηση μας με το θεματικό πάρκο το οποίο διαχωρίζεται από την υπόλοιπη παραλία με ξύλινες πέργκολες και αποτελείται στα αριστερά του από μια παιδική χαρά - παιδότοπο με αρκετή άμμο και στα δεξιά του από τα χαρακτηριστικά τετραγωνάκια με τις τριανταφυλλιές.... Αυτή η εμμονή του αρχιτέκτονα με το τετραγωνισμό του χώρου με εξέπληξε αρνητικά...

Ήταν ευχάριστο να βλέπεις γονείς με τα παιδιά τους να παίζουν και να χαίρονται το παιδότοπο αλλά δεν μου άρεσε η αίσθηση εγκατάλειψης των πάρκων καθώς οι μεταλλικοί γυάλινοι χώροι οι οποίοι πιθανότατα προορίζονταν για cafebars παραμένουν αναξιοποίητοι.

Προχωρώντας λίγο ακόμη συναντούμε το μοναδικό ίσως κτίσμα - εικαστική παρέμβαση το οποίο μου έκανε θετική εντύπωση. Πρόκειται για ένα παλιό κτήριο της εταιρείας ύδρευσης (νομίζω) το οποίο "ντύθηκε" με μεταλλικά στοιχεία τα οποία σε συνδυασμό με τον έξυπνο φωτισμό δημιουργεί ένα καλαίσθητο αποτέλεσμα...

Ανεβαίνουμε λοιπόν τους διαδρόμους οι οποίοι από τη μια πλευρά είναι με σκάλες και από την άλλη χωρίς σκάλες ώστε να είναι δυνατή η πρόσβαση και διέλευση τους και από καροτσάκια με παιδιά και άτομα με ειδικές ανάγκες (ικανότητες...) κάτι το οποίο είναι πολύ θετικό γιατί πολύ σπάνια βλέπουμε στην Ελλάδα χώρους οι οποίοι είναι εύκολα προσβάσιμοι σε άτομα με αναπηρίες.

Φτάνουμε λοιπόν στο δεύτερο επίπεδο και έχουμε τη δυνατότητα να καθίσουμε σε κάποιο παγκάκι για να αγναντέψουμε τη θάλασσα ή να σταθούμε στις γωνίες και να παρατηρήσουμε τους ποδηλάτες οι οποίοι προσπαθούν να μη συγκρουστούν με τους πεζούς οι οποίο κάνουν τη βόλτα τους στη παραλία μέσα στο ποδηλατόδρομο...

Προχωρώντας λίγο παρακάτω συναντούμε το "Πάρκο Μνήμης" όπως μας ενημερώνει μια ορθογώνια δημιουργία με περίεργο φωτισμό (μια ώρα κάναμε για να καταλάβουμε τι γράφει...) το οποίο κατά πάσα πιθανότητα αποτελείται μόνο από το παραπάνω γλυπτό... Όσο και να έψαξα τριγύρω δεν βρήκα κάτι άλλο που να παραπέμπει σε πάρκο μνήμης... Είπατε τίποτα;...

Τα καλύτερα όμως δεν έχουν έρθει ακόμη,,, Δίπλα από το... γλυπτό μνήμης (που δεν καταλάβαμε τι απεικονίζει...) υπάρχει το πάρκο - στολίδι για τη πόλη μας... το "Πάρκο του νερού"... Το πάρκο αυτό, λοιπόν, είναι όπως το βλέπετε στις φωτογραφίες. Συμβαδίζει με τη καθαρότητα του Θερμαΐκού και μας υπενθυμίζει πως ανάμεσα στις μακέτες και στη πραγματικότητα υπάρχει μεγάλη διαφορά...

Τα νούφαρα διασώζουν κάπως τη κατάσταση αλλά όταν βλέπεις τόσο ψηλά χόρτα και καλάμια όπως αυτά της παραπάνω φωτογραφίας τότε συνειδητοποιείς ότι κάτι δεν συμβαδίζει με το αρχικό πλάνο για το πάρκο αυτό... Οι τεχνητοί καταρράκτες δημιουργούν μια ωραία αίσθηση στο χώρο αλλά χάνονται ανάμεσα σε όλο αυτό το βάλτο...

Συνεχίζοντας τη περιήγηση μας στη παραλία συναντούμε μερικά γήπεδα μπάσκετ και τέννις και φτάνουμε σε ένα άλλο χώρο ο οποίος έχει διαμορφωθεί σε μια πίστα για skaters... Όμορφη ιδέα, περίεργη υλοποίηση... Δείχνει κάτι να λείπει από το χώρο. Μάλλον αλλιώς το είχε φανταστεί ο αρχιτέκτονας - σχεδιαστής του χώρου...