Τετάρτη, Δεκεμβρίου 10, 2008
Chris Zlatis
Εύχομαι ο χαμός του μικρού Αλέξανδρου να μην αποτελέσει ακόμη μια σελίδα στο μακρύ κατάλογο των περιστατικών κατάχρησης της αστυνομικής ιδιότητας... Καλό σου ταξίδι, Αλέξανδρε! Ας μην δημιουργήσουμε με τη στάση μας και θρηνήσουμε και άλλους "Αλέξανδρους"...
- Διαβάστε την άποψη του πιγκουίνου για τα γεγονότα των ημερών... Με εκφράζουν απόλυτα... Αλλά πέρα από τις μακροσκελείς αναλύσεις όλων μας
- η άποψη των μαθητών έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από τις δικές μας σκέψεις και προβληματισμούς... γι΄αυτό διαβάστε τη παρακάτω στιχομυθία που έγραψαν τα παιδιά με αφορμή τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου...
Διαβάζω στη Καθημερινή......Συγκλονισμένοι οι μαθητές από τον φόνο του αδελφού τους διαδηλώνουν την οργή τους. Με την πικρή γνώση ότι η φωνή τους δεν θα ακουστεί, καταθέτουν στον Άγνωστο Στρατιώτη λουλούδια και βιβλία, Αρχαία, Λογοτεχνία, Μαθηματικά, όσα διαβάζει ένα παιδί. Ανάμεσα στα βιβλία ίσως διακρίνουμε κι ένα αντίτυπο του Συντάγματος, με υπογραμμισμένα δύο σημεία:
Αυτό το «όλοι» το έχουν διπλά υπογραμμίσει οι μαθητές. Με αίμα.
- Άρθρο 2.1: «Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας».
- Άρθρο 5.2. «Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους».
Υπάρχουν αυτοί που μιλάνε και αυτοί που σιωπούν. Σιωπούν, μολονότι ο ρόλος τους είναι να διακινούν την πληροφορία και τον λόγο. Σιωπούν εκκωφαντικά και προφανώς ένοχα...
- Ο Γιώργος Ράπτης όμως γράφει για τα γεγονότα των ημερών και υποστηρίζει πως τα "Τα Εξάρχεια είναι παντού..."Ας προβληματιστούμε μαζί του καθώς και
- με τις ασύνταχτες σκέψεις από το σεντούκι (που μόνο ασύνταχτες δεν είναι...) και
- την επί τροχάδην καταγραφή των σκέψεων του Αει Σιχτίρ.
