Μεταπτυχιακό| Άλλο ένα πτυχίο χωρίς αντίκρισμα...για 75.000 φοιτητές!

Για μεταπτυχιακές σπουδές στην Οικονομία, τη Διοίκηση Επιχειρήσεων, τις νέες τεχνολογίες οι αιτήσεις είναι εικοσαπλάσιες από τις προσφερόμενες θέσεις!

Τον αριθμό ρεκόρ των 74.301 έφτασαν οι εγγεγραμμένοι σε κάποιο από τα 400 και πλέον προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών που λειτουργούν στα ελληνικά πανεπιστήμια. Σε αυτούς προστίθενται οι περίπου 20.000 Έλληνες που σπουδάζουν σε χώρες του εξωτερικού, ιδίως στην Αγγλία.

Παράλληλα, το νέο ακαδημαϊκό έτος 2008-09, σύμφωνα με εκτιμήσεις πανεπιστημιακών παραγόντων, ο αριθμός των πτυχιούχων που αναμένεται να καταθέσουν αίτηση για τη διεκδίκηση των νέων θέσεων στα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών θα ξεπεράσει τις 70.000, καθώς είναι πλέον συνηθισμένο για τις 25 ή 30 θέσεις ενός μεταπτυχιακού προγράμματος να κατατίθενται έως και δεκαπλάσιες αιτήσεις.

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα πραγματικότητα.

Η υποβάθμιση των πανεπιστημίων και η απαξίωση της πλειονότητας των πτυχίων από την αγορά εργασίας στρέφει όλο και περισσότερους πτυχιούχους στη «λύση» των μεταπτυχιακών σπουδών.

Σε αυτό το πλαίσιο, η απογείωση των μεταπτυχιακών προγραμμάτων πριμοδοτείται από την προσπάθεια των πτυχιούχων να αυξήσουν το αντίκρυσμα των τίτλων τους στην αγορά εργασίας, κοντολογίς για καλύτερο πλασάρισμα στην αγορά εργασίας, καθώς το εφόδιο του μεταπτυχιακού τίτλου έρχεται να ξαναμοιράσει την τράπουλα στον χώρο της επαγγελματικής απόδοσης των τίτλων.

Σοβαρά ζητήματα που συνδέονται άμεσα με τις μεταπτυχιακές σπουδές:

• "Πληθωρισμός" μεταπτυχιακών προγραμμάτων
  

Αλήθεια, ποιες ανάγκες καλύπτει αυτή η αλόγιστη λειτουργία μεταπτυχιακών προγραμμάτων επί παντός επιστητού; Είναι θλιβερή η διαπίστωση ότι πολλά από τα μεταπτυχιακά προγράμματα προσφέρουν μαθήματα, τα οποία όχι μόνο υπάρχουν στο κανονικό πρόγραμμα σπουδών, αλλά μερικές φορές για να γίνουν μεταπτυχιακά «ελαφραίνουν» και το επιστημονικό τους υπόβαθρο, ενώ σε πολλές περιπτώσεις επιλέγεται η εύκολη αλλά αντιεπιστημονική λύση της ατελούς συρραφής ρηχών γνώσεων, ευρέως και αδιαβάθμητου φάσματος!

• Το κόστος

Γιατί τα δίδακτρα που τα περισσότερα από αυτά τα προγράμματα έχουν θεσπίσει προδιαγράφουν με σαφήνεια τον ρητά ιδιωτικό χαρακτήρα που μέλλει να αποκτήσουν οι σπουδές που θα ακολουθούν τον πρώτο κύκλο ως δεύτερος, μεταπτυχιακός κύκλος σπουδών, όπως προβλέπει η «διαδικασία της Μπολώνιας». Πιστοποιείται και από αυτή την πλευρά ότι η απεμπλοκή της Πολιτείας από τη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων και η συνακόλουθη ρητή υποβάθμιση των πτυχίων βρίσκονται, όντως, επί θύρας.

• Στον αέρα η χρηματοδότηση μεταπτυχιακών σπουδών

Σήμερα είναι εμφανής μια τάση αποποίησης της ευθύνης του κράτους για την εξασφάλιση της δημόσιας χρηματοδότησης των μεταπτυχιακών σπουδών και μια προσπάθεια λειτουργίας των μεταπτυχιακών με τη λογική της ανταποδοτικότητας. Αυτό φαίνεται καθαρά τόσο από το γεγονός ότι σήμερα σ΄ ένα μεγάλο μέρος των μεταπτυχιακών προγραμμάτων έχουν επιβληθεί δίδακτρα όσο και από τις δημόσιες συζητήσεις (ΥΠΕΠΘ, Σύνοδος Πρυτάνεων, Πανεπιστήμια) και από τους προσανατολισμούς και τη φιλοσοφία του νέου νομοθετικού πλαισίου για τις μεταπτυχιακές σπουδές όπου δεν εξασφαλίζεται σε καμιά περίπτωση ότι τα μεταπτυχιακά προγράμματα θα είναι δημόσια και δωρεάν.

Αντίθετα προβλέπεται ότι για να εγκριθεί η πρόταση λειτουργίας ενός μεταπτυχιακού πρέπει να αποδεικνύεται η «οικονομική βιωσιμότητά» του και στον προϋπολογισμό του να υποδεικνύονται «οι προβλεπόμενες πηγές εσόδων», δηλαδή ανατίθεται στα Πανεπιστήμια να βρουν «πηγές εσόδων» και να καθορίσουν «το ύψος της χρηματοδότησης από την κάθε πηγή».

Φυσικά, δεν είναι δύσκολο να κατανοήσει κάποιος ότι εκτός του ΥΠΕΠΘ, οι υπόλοιπες «πηγές εσόδων» είναι συγκεκριμένες:

• τα δίδακτρα και τα έσοδα «ενοικίασης» των υποδομών και
  
• του έργου των μεταπτυχιακών φοιτητών σε κάποια επιχείρηση.

Δύο Πανεπιστήμια
Έτσι καθιερώνονται δύο Πανεπιστήμια. Ένα Προπτυχιακό και ένα Πανεπιστήμιο...
μεταπτυχιακών προγραμμάτων. Μάλιστα η προσπάθεια γενίκευσης των μεταπτυχιακών, ώστε να δημιουργηθεί δεύτερος κύκλος σπουδών, δεν άφησε ανέγγιχτες ούτε τις σχολές πενταετούς φοίτησης (Γεωπονικές, Πολυτεχνεία) που περιλαμβάνουν ειδίκευση μέσα στο πτυχίο τους. Οι σχολές αυτές εδώ και χρόνια έχουν ως αίτημα την αναγνώριση των πτυχίων τους ως αντίστοιχων του master, ταυτόχρονα όμως δημιούργησαν και ξεχωριστά master, εκτός του πτυχίου, ακυρώνοντας έτσι το χρόνιο αίτημά τους.

πηγή