Έρευνα Πανεπιστημίου Αθηνών | Μελετώντας τη πραγματικότητα του μέλλοντος σήμερα...

Υπόθεση: Oκτώ νεαροί χωρισμένοι σε δυο ομάδες των τεσσάρων με τσαντάκια στη μέση και φορητές συσκευές χειρός, τρέχουν σαν τρελοί πάνω κάτω πατώντας πλήκτρα στις οθόνες τους χωρίς κανέναν απολύτως προφανή λόγο.

Οι οκτώ «τρελοί» συμμετέχουν στην πραγματικότητα σε ένα πείραμα του τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Πανεπιστημίου Αθηνών.

• Μέθοδος: Χρησιμοποιούν κινητά τηλέφωνα 3ης γενιάς με μεγάλη οθόνη, στην οποία αποτυπώνεται ο χάρτης της περιοχής του Θησείου. Το πείραμα είναι θεωρητικά απλό (έως και διασκεδαστικό). Οι δυο ομάδες βλέπουν στις οθόνες των κινητών τους τηλεφώνων τον χάρτη και τους εαυτούς τους σαν emoticons αντίστοιχα με αυτά που χρησιμοποιούνται στο msn messenger. Στο τσαντάκι τους διαθέτουν ακόμα έναν πομπό GPS που εκπέμπει την ακριβή γεωγραφική τους θέση σε ένα δορυφόρο και ένα ψηφιακό μαγνητόφωνο που τους επιτρέπει να καταγράφουν τις σκέψεις τους. Στην πραγματικότητα οι οκτώ παίκτες δεν είναι παρά οι ήρωες ενός βιντεοπαιχνιδιού που όμως, εκτυλίσσεται στον πραγματικό κόσμο και ταυτόχρονα στο περιβάλλον του ψηφιακού χάρτη.

Σκοπός τους είναι να μαζέψουν όσα περισσότερα μπορέσουν από τα δωράκια που βλέπουν στις οθόνες τους να βρίσκονται διάσπαρτα στον χάρτη (αλλά όχι και στον πραγματικό χώρο), πηγαίνοντάς τα πίσω στη βάση της κάθε ομάδας, κάνοντας χρήση των συσκευών τους. Για να το πετύχουν αυτό πρέπει να συνεργαστούν, αφού οι επιστήμονες έχουν υπολογίσει τις αποστάσεις, έτσι ώστε να είναι αδύνατο να τα καταφέρουν από μόνοι τους.
«Τι είδους κοινωνικότητα και τι συμπεριφορά θα αναπτύξουμε σε ένα περιβάλλον στο οποίο η επικοινωνία μας και με αυτόν ακόμα τον χώρο θα διαμεσολαβείται από ψηφιακές συσκευές; Αυτό προσπαθούμε να καταλάβουμε» λέει ο Δημήτρης Χαρίτος, υπεύθυνος του ερευνητικού προγράμματος Locunet που παρακολουθούμε και λέκτορας στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου διδάσκει μεταξύ άλλων τα μαθήματα: «Επικοινωνία Ανθρώπου-Μηχανής» και «Σύγχρονα Επικοινωνιακά Περιβάλλοντα».

Επεξεργασία Δεδομένων: Ενώ οι παίκτες τρέχουν στους δρόμους του Θησείου, πίσω στις αίθουσες του Πανεπιστημίου τεχνικοί, κοινωνικοί ψυχολόγοι, επικοινωνιολόγοι και άλλοι επιστήμονες παρακολουθούν τη δράση από τα μόνιτορ των υπολογιστών. Οι παίκτες στέλνουν δεδομένα μέσω του δορυφορικού δικτύου, όσο και μέσω του δικτύου κινητής τηλεφωνίας. Ο σέρβερ ζορίζεται να συνδυάσει τα δεδομένα, όμως όλα δείχνουν ότι σε λίγο καιρό τέτοιες τεχνολογίες θα θεωρούνται κοινές και απλές.

• Τι κόσμος θα είναι όμως αυτός της μεικτής πραγματικότητας που έρχεται; Ισως μπορέσουν να δώσουν μια πρώτη απάντηση στο ερώτημα οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου Αθηνών.
  

Νέα μορφή επικοινωνίας: Οι συντελεστές του πειράματος Locunet πιστεύουν ότι τα Μέσα Επικοινωνίας Διά Εντοπισμού (ΜΕΔΕ - Mobile Locative Media), όπως είναι και το υπό μελέτη σύστημα LOCUNET, μπορούν να αποτελέσουν ένα νέο επικοινωνιακό μέσο, όπως είναι το Διαδίκτυο, το ραδιόφωνο και η τηλεόραση. Η μεγάλη διαφορά με τα όσα ίσχυαν μέχρι σήμερα για τις γνωστές μορφές επικοινωνίας είναι ότι το νέο αυτό ΜΜΕ είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τον γεωγραφικό χώρο, το φυσικό, αλλά και το εικονικό περιβάλλον -εκείνο δηλαδή που απεικονίζεται στην οθόνη μίας συσκευής. Oπως έχει φανεί από τη μέχρι τώρα εφαρμοζόμενη πειραματική διαδικασία μελέτης του νέου επικοινωνιακού φαινομένου, οι χρήστες τείνουν να δημιουργούν νέες συνδέσεις μεταξύ του δεδομένου φυσικού περιβάλλοντος και της δραστηριότητας που τελέστηκε στους χώρους αυτούς.
Η ικανότητα των ΜΕΔΕ να συνδέουν την πληροφορία με ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο, δίνει μία νέα διάσταση στη διαπροσωπική επικοινωνία μέσα στο πραγματικό περιβάλλον της πόλης.
Διαβάστε περισσότερα στο πολύ ενδιαφέρον άρθρο του κ.Τσιμιτάκη "Web 3.0?".